اثر پروآپوپتوتیک داروی bibr۱۵۳۲ در رده سلولی apl: القاء مرگ سلولی سریع مستقل از کوتاه شدن تدریجی طول تلومر

زمینه و هدف: با توجه به آن که حدود 90 درصد بیماران مبتلا به لوسمی پرومیلوسیتیک حاد دارای تلومرهای با طول کوتاه و فعالیت تلومراز بالا می‎باشند، لذا این بیماران کاندید مناسب برای درمان با مهارکنندگان تلومراز می‎باشند. برای بررسی کارآیی استفاده از استراتژی آنتی تلومراز در بیماری لوسمی پرومیلوسیتیک حاد، سلول‎های رده nb4 با غلظت‎های متفاوت از داروی bibr1532 که یک مهار کننده غیرنوکلئوزیدیکی تلومراز می‎باشد، تیمار شد. مواد و روش‎ها: در این مطالعه تجربی و به منظور بررسی اثر bibr1532، سلول‎های nb4 در حضور غلظت‎های مختلف دارو کشت داده شد و آزمون‎هایflowcytometeric apoptosis assay ، caspase-3 activity assay و quantitative real-time pcr جهت بررسی اثر دارو بر درصد آپوپتوز، فعالیت آنزیماتیک کاسپاز-3 و بیان کمی mrna ژن‎های دخیل در آپوپتوز صورت گرفت. یافته‎ها: نتایج نشان داد که bibr1532، موجب افزایش آپوپتوز در سلول‎های nb4به طور وابسته به دوز می‎شود. علاوه بر این، نتایج به دست آمده از real-time pcr نشان ‎داد که داروی b‏ibr1532 به طور قابل توجه سبب کاهش mrna ژنbcl-2 و افزایش میزان رونویسی از ژن‎های b‏ax ، puma و caspase 3 می‎گردد. نتیجه‎گیری: از آنجایی که تیمار با داروی bibr1532 می‎تواند در رده سلولی nb4 سبب القاء مرگ سلولی شده و مسیر آپوپتوز سلولی را فعال کند، لذا می‎توان به افزوده شدن درمان‎های مبتنی بر استراتژی آنتی تلومرازی به عنوان راه کار درمانی مناسب در بیماران لوسمی پرومیلوسیتیک حاد امیدوار بود؛ بیمارانی که به دلیل طول کوتاه تلومر و فعالیت بالای تلومراز کاندید مناسب برای درمان با مهارکنندگان تلومراز می‎باشند.